تبریک

دنیا جان میخواهم با و بی بهانه به تو‌ تبریک بگویم تبریک نه برای سالیان سال درس خواندن در هر شرایطی و نه برای سر و کله زدن با دانش آموزانی که راه دستشان نیست تا چهار تا آدم با سواد تر تحویل جامعه داده شود. تبریک نه به خاطر ساعت ها چشم دوختنت به مانیتورکامپیوتر که چنان با عشق بخشنامه هایت را جواب دهی، که حتی فراموش می کنی چای کنار دستت سرد شده. تبریک نه به خاطر اینکه عزمت را جزم می کنی و در کنار و گاهی در مقابل آدم هایی می ایستی و برای پیشبرد یک پروژه تلاش می کنی.

تبریک برای اینکه می خواهی دنیای بهتری بسازی! تبریک برای آنکه از همان ثانیه اول نشان دادی دوران دوستی های راستین تمام نشده و هنوز می توان رابطه ای بر اساس اعتماد، از خودگذشتگی و محبت ساخت. تبریک برای آن روز که وقتی برای خودت پالتو و‌کاپشن میخریدی برای دانش آموز کم بضاعت نیز از همان مغازه میخریدی. آن روز تو بدترین و سخت ترین شرایط مرا از حال خودت بی خبر نگذاشتی. و خوشی هات و لحظات شادت رو با من قسمت کردی.آن روز که برای کارهای مدرسه و سفارش کتاب بچه ها چه سختی ها و چه منت ها کشیدی، آن روز که آستین ها را بالا زدی و برای ساختن یک خانه، آن روز که به مرغ مینایت محبت میکردی. تبریک بخاطر اینکه عشق را در دلم کاشتی، جوانه زد، مراقبش بودی و بال و پرش دادی و می دهی.

دنیا جان! تبریک برای اینکه با نوع دوستی و مهر ورزی ارزشهای انسانی در جامعه ای که رو به فروپاشی ست، زنده نگاه می داری، دوست داشتن را و دوست داشته شدن را. تبریک برای اینکه ایمانم را و باورم را به قلب های بزرگ در دنیایی چنین حقیر دوباره ساختی. و تبریک بخاطر صبوری و امیدت. لبخندت مستدام