به من نگاه کن

در وجود هر كس رازی بزرگ نهان است، داستانی، راهی، بیراهه ای، طرح افكندن اين راز، راز من و راز تو. پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است. بسيار وقت ها با هم از غم و شادی، هم سخن ساز می كنيم. اما در همه چيز رازی نيست. گاه به سخن گفتن از زخم ها نيازی نيست. سكوت ملال ها از راز ما سخن تواند گفت.

به من نگاه کن و بدان كه نيازمند يك نگاهم،  نگاهی از سر شوق، تا به اشتیاق بگشایم احساسم را، وقتی که بدر آیی. من پا پس نمی كشم، پيش از آنکه به تنهايي خود پناه برم و از ديگران شكوه آغاز كنم. فرياد مي كشم؛ كسي را دارم كه، احساسم را، انديشه و رويايم را، زندگی ام را با او قسمت كنم. ميان ما همبستگی آنگونه می بارد كه زندگی ما، هر دو تن را، غرق در شكوفه می كند، پرواز اعتماد را با يكديگر تجربه كنيم، وگر نه می شكنيم بال های دوستی مان را.