با توخوبه حالم

سلام جانا، حالت چطور است محبوبم؟ 
هر بار می پرسم جواب می دهی خوبم. هر بار که می پرسی جواب می دهم خوبم، با تو خوبه حالم! اما دوست دارم بدانم حال تو هم بالا و پایین دارد؟ روزهایی که بهتری، آرامتری؟ و روزهایی که از زهر مار هم تلخ تر؟ روزهایی که از شدت دلتنگی نمی دانی با خود بیقرار و ناچارت چه کنی؟ من روزهایی دارم که با خودم فکر می کنم بی خبری یعنی خوش خبری. ولی آنقدر دلم تنگ است که ناچارم بگویم بی خبری یعنی خوش خبری، و بگویم همین تنهایی،آرامش بخش است. البته نه تنهای تنها، منظورم تنها با تو. زندگی همین است. همین که کسی چون تو را دارم که دوستش دارم. اگر نسبت به عاطفه و دوست داشتن همین آدمهای مهم زندگی ام احساس مسوولیت نمی کردم، فقط خدا می داند چه اتفاقاتی برای من رقم می خورد. آری خسرو شکیبایی چه خوب میگه: ما تا ابد در برابر کسی که به او علاقمندیم مسئولیم. مسئولیت دوست داشتن، مسئولیت شیرین و دلنشین است و همین قد سنگین.