دوستت میدارم

سلام‌ قشنگترین‌ بهانه زندگی، دوستت میدارم فراوان، دوست داشتنت مثل همین سرمای خوب زمستان است، می ‌رود در دل و جانم، و روشن می شود روح وروانم. مراببخش که این نتونستم بیام کلبه، احساس میکنم، سالهاست، دور مانده ام‌ از تو، از زندگی. چراکه؛ میدانم مرتب و مکرر به کلبه می آیی. گرچه می دانم که میدانی؛ همیشه، هرزمان، هر جا، به هنگام، درشب و روز، دور و‌ نزدیک، تو را جار میزنم، فریاد میزنم، و تو را خوانده ام و خواهم خواند. دیده ام فقط تو را میبیند درونم تو را می جوید، ای همه امید من، برای تو در این‌ جا نوشته ام، تنها برای تو، دراین جا نوشته ام. ای همه صبوری، ای همه خوبی، ای همه زیبایی؛تو را دوست میدارم در فراسوی زمان و‌مکان.