نگاهت می کنم

نگاهت ميكنم خاموش و خاموشي زبان دارد. زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

چه خواهش ها در اين خاموشيِ گوياست، نشنيدي؟ تو هم چيزي بگو، چشم و دلت گوش و زبان دارد

بيا تا آنچه از دل مي رسد بر ديده بنشانيم. زبان بازي به حرف و صوت، معني را زيان دارد

چو هم پرواز خورشيدي مكن از سوختن پروا. كه جفتِ جانِ ما در باغِ آتش آشيان دارد

الا اي آتشين پیكير بر آي از خاك و خاكستر. خوشا آن مرغِ بالاپر كه بالِ كهكشان دارد

زمان فرسود ديدم هرچه از عهدِ ازل ديدم. زهي اين عشقِ عاشق كش كه عهدِ بي زمان دارد

ببين داسِ بلا اي دل مشو زين داستان غافل.كه دستِ غارتِ باغ است و قصدِ ارغوان دارد

درون ها شرحه شرحه ست از دم و داغ جدايی ها. بيا از بانگِ ني بشنو كه شرحي خون فشان دارد

دهان سايه مي بندند و باز از عشوه عشقت.خروشِ جانِ او آوازه در گوشِ جهان دارد.  «هوشنگ ابتهاج»